Genellikle ifade edebiliyorum hislerimi. Ancak arada bir de olsa başımı önüme eğip, susuyorum sanırım. En kısa yoldan uzaklaşmaya çalışacağımı ve duygularımı ifade edebilmenin doğru yollarını arayacağımı düşünüyorum.
O ortam dan uzaklaşmaya çalışırım ki şimdiye kadar da hep öyle yaptım ya wc ye giderim.ya sigara içmeye yada kendime kahve yapmaya genelde is yerindeyken basıma geliyor çünkü bu durum zaten is dünyasın da öğrendiğim en önemli şey asla duygularını belli etmicen yoksa ordan vurmaya kalkarlar
Malesef hiç bir şey yapmıyorum genelde duygularımı hiç belli edemiyorum zaten ve bu beni çok yoruyor ama insanın elinde olan birşey de değil
Genelde bunu başaramıyorum jest ve mimiklerimden her zaman belli oluyor bu
Duygularımı belli edebiliyorum ama bazen çok sinirlendiğimde ya da bir şeye kızdığımda hemen tavrımdan belli ediyorum. Daha donuk ve asabi oluyorum. Mesajda konuşuyorsamda cümle sonlarına nokta koyarak tavrımı belli ediyorum.
Bende duygularımı belli edemeyen kesimdenim. Birşey olmamış gibi davranırım ama aslında içimde bir sızı kalır. Sonra düşünürüm keşke belli etseydim ne kadar korkkaksın derim kendi kendime. :)
Ne kadar zorlasam da kendimi illa bir şekilde belli ediyorum ses tonu olsun mimikler olsun illa belli olur yani. Böyle durumlarda genellikle sessiz bir yere geçer ağlarım.
Geceleri bazen 1-2 alkol eşliğinde bazen karanlığın en derin yerinde kendi içime kapanıp ağlayıp, sızlamayı tercih ediyorum. Belki kötü bir davranış benim için ama o şekilde rahatlıyorum maalesef.
Ben genelde açık edemem zaten. Biraz çekingen ve utangaç bir kişiliğim var. Bu gibi durumlarda genelde yazarım. Ama günlük tutmam. Bir kağıda yazarım. Ya cesaretimi toplayıp kağıdı konuşamadığım kişiye veririm ya da kağıdı yakar sonsuza kadar susarım.
Yani ben genel olarak duygularımı dışarıya vuran biriyim bu yüzden üzgün veya mutlu olduğum zamanlar dışarıdan çok rahat anlaşılabilir bir şekilde oluyor. Bazende kendi içimde yanlız kaldığım bir ortamda ağlayarak bu işi halletmeye çalışıyorum.
Dünyanın hislerini en iyi gizleyen burcuna sahip olduğumdan bu konuda ustayım. Napıyorum nasıl yapıyorum bilmiyorum ama hiç bir şey belli etmiyorum muhabbetim yoksa gerçekten yokmuş gibi davranıyorum. Muhabbetim varsa da arkadaş gibi.
Ben böyle zamanlardan nefret ediyorum duygularımı yansıtmayı seven bir insanım hem sevincimi hem de üzüntülerimi paylaştıkça rahatlıyorum ve eğer böyle bir şansım oluşmazsa çok kötü depresyona giriyorum bunalımda oluyorum ve bu durum hem günlük hayatımı hemde normal psikolojimi zedeliyor.
Ben zaten öyle duygularımı çok belli eden bir insan değilim. Ama o duygu sevgi olduğunda sevdiklerime gayet belli edebildiğimi düşünüyorum. Onları önemsediğimi biliyorlar, anlıyorlar. Benim için bu yeterli..
Gidiyorum kimsenin olmadığı bir yere ama aynı zamanda sessiz olmalı ki sesimi duyayım.Başlıyorum konuşmaya ama kendi kendime.Sonra diyorum ki sen böyle diyorsun ama sanki sen mükemmelsin o yüzden şimdi git işinin başına dön.
Bende öyle bir durum yok , duygularımı çok iyi ifade ederim . Öfkelendimmi deliririm , üzüldümse söylerim önceleri sevgimi ifade edemiyordum şimdi onu da söylüyorum. Bazan da kişisel ilişkiler tahrip olmasın diyesusup erteliyorum . Ama zamanı gelin e affetmiyorum onu da.
Duygularını açıklayabilmek çok zor bir şey ama ben bir duygusal bir insanım. Kısa sürede insanlar mimiklerimden hareketlerimden ne hissettiğimi kolaylıkla anlıyorlar. Ama genelde anlatmaya da çalışırım.
Eskiden öyle idi şimdi pat pat ifade ediyorum.
konuşmayarak o zaten anlıyor
Karşımdaki insanın yanında düzgün cümle kuramam kekelerim cok heyecanlanırım terlerim bide yüzüm kızarır
Biraz ifade ediyorum ,biraz edemiyorum.Olaylara göre değişebiliyor.
Ben zaten oldum olası açık edemem duygularımı etmem yani. İçimde ölene kadar tutma yeteneğim vardır. Birgün çatlar giderim diye korkmuyorum bu içime attığım duygulardan. Platonik bir aşkımda oldu zamanında. Yıllar yıllar sonra onunda o zamanlar benden hoşlandığını öğrendim. İş işten geçmişti tabi artık aynı şehirlerde bile değildik. Hüsranla bitti yani ama ben hala aynıyım.
Duygularımı tam olarak açık ifade edemediğim zaman maalesef içime atıyorum. Dışarı atmak istiyorum ama içime atmakla yetiniyorum. Ama içe atmak çok zararlı. Siz sakın yapmayın.
Duygularımı açık etmeye çalışırım. Her zaman sözle söylemeye gerek yoktur. Bazen bakışlar, tavırlar, jestleri mimikler de duyguları ifade eder. Açıklamam mümkün değilse de içimde yaşarım. Sonuçta aslolan benim o duyguyu yaşıyor olmamdır.
duygularımı hayatta bastıramam sonucu ne olursa olsun gider açıklarım ama öyle zamanlar oluyor ki bazı şeyleri içime atıp kendimi müzige veriyorum öyle huzur buluyorum
O an ki duruma göre değişiyo aşırı dengesiz biriyim nadiren öyle zamanlarda ya trip atıyorum ya da istemsiz uzaklaşıyorum
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.