İnsanlar ikinci bir şansı hak eder, bin şans daha veririm ben.
Nişanlım parmağından yüzüğünü çıkarıp atsa, sonra da pişman olup özür dilese tepkim şu olurdu: Önce onu gerçekten pişman ederdim böyle bir şey yaptığına.. Çocuk oyuncağı değil bu işler.. Benimle ilgili hiçbir konuda fevri davranmaya hakkı olmadığına emin olduğumda bir kereliğine affederdim.. Yap, yap sonra özür dile.. İkinci tekrarına bile izin vermem!
Bu evcilik oyunu değil.Ben onunla o aşamaya gelmişim, ailem sevse de sevmese de bir şekilde onu kabul etmiş ve bir anlık o, onu çıkartıyor.Sonra pişman oluyor.Olmasın.Öyle iş olmaz.İlerde de o evlenince her böyle bir olayda çıkarıp atıcak mı yani? Bunu mu düşünmeliyim? Aklıma hep o an gelsin ben de onu kafasına kakayım değil mi? Biraz daha anlayışlı olmasını beklerim o saatten sonra,benimle bir adım atmışsa.Ben o kişiyle bir ömür birlikte olmak için ailemin karşısına çıkarmışım ve böyle bir lükse de sahip olacak..Bu kadar atarlı insanla hayatımı birleştirmem ben.
Nişanliyken ben buduruma düşmem ben diyelikmki düştük yollara eğer bu kadar çabaya karşı bu pozisyon daysam o zaman karşımdakine güle güle derim
Demekki beni anlamıyor muş
Onu parmağından yüzüğü çıkarmadan önce düşünseymiş. Eğer ona karşı olan sevgim çok aşırı değilse asla affetmem. Ama gerçekten seviyorsam ve sevgiye değer biriyse affederdim. Tabiki yalandan burnundan getirirdim ama çok abartmadan.
Affetmem eğer o yüzük öyle kolay çıkıyorsa onun aşkından şüphe duyarım o yüzden kolay kolay çıkmamalı o yüzük diye düşünüyorum. Evlenip yuva kuracağım insana güvenmem için benim için bir adım yoksa her olayda öyle kolay kolay çıkartıyorsa beni de kolay bir şekilde bırakabilir.
At gibi giden it gibi geri döner.Ama bir insana bir kez şans vermeli ikincisi şans değil tavizdir.Ne kadar çok taviz verirsen o kadar çok terk edilirsin.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.