Annem olsa hayatımın %50 si gider çünkü annem sabah 6 da kalkıp yemek hazırlıyor önce kardeşimi okula sonra ablmaı sonra beni okula gönderiyor işleri hiç kolay değil o güzel yemekler yerine her gün simit yemek bana koyar be
Ben üzülmüştüm çok hemde garip bir kış o sanki var ama yarın yok artık adı yok kullandığı Ruslar başkalarına ait veya atılmış kaybolmuş evi yeri kapanmış biliyorsun ama var olduğunu hissettim ama olmayacak garip bir duyguydu atamadım bir süre içimden.
Annem babam olsa baya kötü olur depresyona girebilirim yani her şeyim onlar başka kimsem yok hayatta sevdiğim insan da bilmiyorum belki benden vazgeçer böyle bir durumda belli olmazki belki yanımda olmaktan vazgeçer destek olmaz falan o daha da kötü olur .. ya da sevdiğim insanı kaybetsem .. Ayy allah korusun yaa düşüncesi bile nasıl moralimi bozuyorr .
Yeterince zor dönemler yaşadım, yaşamaya da devam ediyorum. Bunun üzerine çok sevdiğim yakınımı kaybedersem direk ölmek isterim. Hayatta tutunacağım bir dalın olmadığı hissederim. Hayat, yaşamak zor. Sabretmek, isyan etmemek lazım ama insan bazen ölmek istiyor.
Tabi ki çokta üzülürdüm ağlardım ama şu da var ki arkasından bir çok hayırlı hasenat yapma gibi imkanım olduğu için onun için de sadakalar verirdim sırf o tarafta aci çekmesin diye sadakayi cariye saglardim onun icin
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.