Şu an devam etmiyor ama anaokulu-ilkokul zamanında film ya da dizi izlerken istemsiz gözlerimi kısıp sırıtıyordum düşündükçe utanıyorum.
Hala devam eden bir huyum var uyurken illa bir şeye sarılma huyum var yastık yorgan ne olursa
Evet bir tane var, bebeklik yastığımı hâlâ saklıyorum mesela ve yatağımda o yastığım yok ise o gece uyuyamam. Çocukluğumdan bu yana yastığın kılıfını bile değişmedim, hâlâ özenle sakladığım bir hatıramdır.
Çocukluktan kalma huylarımdan ağzımı ve dilimi çok sık hareket ettirmek var. Onun dışında yatağa yatış şeklim çocukluktan beri aynıdır ve istemesem de kötü şeyleri kafama hep çok takarım.
Evet var, annemin dizinde yatmak. Annemin dizinde yatmaya bayılıyorum. Eşek kadar kız oldum annem geldiğinde hala dizinde yatarım. Kokusu ve verdiği keyif bir başkadır. Onu çok seviyorum. :)
Hayır yok
Var tabi ki benim her tuvalete gidişimde arkamdan bir şey çıkacak diye arkama bakmam ve ondan sonra işimi halletmem veyahut sürekli gözlerimde bir şey olmasa da varmış gibi oradan bir şeyler çıkarmaya çalışmam.
Çocukluktan kalma huyum var maalesef. Bir odadan falan çıktığım zaman ışığı çabucak kapatır koşa koşa ışıklı bir ortama geçerim. Sanki ışığı kapattığım zaman biri beni boğacakmış gibi gelir nedense.
Benim çocukluğumdan beri asla vazgeçemediğim bir huyum var.Bu belki bazı kişilere çok komik gelecektir yada ilginç.Çevremdeki insanların ellerinin yada parmaklarının soğuk olup olmadığını sürekli kontrol ederim eğer elleri yada parmakları soğuksa o eli asla bırakamıyorum sürekli sıkmak isitiyorum.Soğuk ele dayanamıyorum.Bunun yüzünden sevgililerimi bile baya sıktığım oldu bunalıyor insanlar :D
Şimdi düşünüyordum acaba varmı böyle bir huyum diye aklıma gelmedi bakayım arkadaşlar ne yazmışlar derken @simalgrbz222 uyurken deyince aklıma geldi aniden bende uyurken bacak bacak üstüne atıyormuşum geçen söylemişti bende şaşırmıştım Çünlü evlenmeden önce yani çocukluk yıllarında ise annem dersi ne biçim yatıyon öyle bacak bacak üstüne atıp nasıl uyuyon derdi.
Çocukluktan beri devam eden alışkanlığım okumak. Bir de çocukluktan beri bir şeyleri tamir etmeyi severim.
İcime kapaniklik her derdimi herkezle paylasamamak cogu isimi kendi basıma halletmek gibi bazı huylarim bende kaldi degistiremiyorum
Var .Zaten alışkanlıklarımızın çoğu genel olarak çocukluk zamanlarımızdan ya da o zamanlar da yaşadığımız olaylara karşı oluşan tutumlardan dolayı oluşmuştur.Bu konuyu psikoloji dersinde görmüştük.Hatta bu konu hakkında bir film adı da Split yani parçalanmış.İzlemenizi tavsiye ederim.Ben o film hakkında okul dergisinde yazı yazdım ama pek güzel olmasa da oldu işte.Neyse soruya dönelim benim huylarımdan birkaçı mesela çizgilere basmamaya çalışırdım bu huy sayılır mı bilmiyorum ama artık o huyum yok çok şükür ki.
Küçükken biraz sinirli ve takıntılı bir çocuktum.. Öfkemi biraz daha kontrol altına almayı öğrendim ama hala bazı küçük takıntılarım var.
Fazlasiyla var cocuklugumdan beri icine kapanik biriydim ve hala daha öyleyim. Dertlerimi susarak kendimde saklayarak goz ardi ederek geciriyorum sanırım. Birde muzik dinlemeyi cok severdim bunaldigim zaman birde kabuguma cekilmeyi..
Çocukluktan beri oyuncak karakterlere, peluş ayılara ve model biblolara bağımlı gibiyim resmen. Bunun yanı sıra küçükken çok oynadığım Legoları şimdi koleksiyon olarak topluyorum. Yani önceden oynardım şimdi koleksiyon yapıyorum kendi çapımda çok da hoşuma gidiyor şahsen sanırım bu tarz şeylere olan bağımlılığım küçüklükten beri var. Bunun dışında benim olan oyuncakları küçükken paylaşmayı çok sevmezdim şimdide eğer gerçekten ihtiyacı yoksa vermek istemiyorum bencilce bir davranış belki ama huy işte. :)
Malesef çocukluğumdan kalan ve hatırladığım hiç bir huyum gelmiyor aklıma
Yok diyebilirim.:)
Çizgi film izliyorum ama şimdilerde daha çok animasyon izliyorum.
Ben hala imkanını bulduğumda babamla maç izliyorum.
Pek fazla hatırladığım alışkanlığım yok fakat tırnak yeme alışkanlığım vardı ki onu da kendi kendime atlattım nasıl oldu bilmiyorum ama :)
Alışkanlıklarımızın kökeni çoğunlukla çocukluk dönemimize dayanır. Mesela çorap giymekten çok sıkılırım. Çocukken de ayağımda çorap tutmazmışım. :)
21 yaşındayım ve hala cicibebeli süt yerim bence bunun asla yaşı olamaz :)
Var evet problemli bir ailede büyüdüğümden olsa gerek doktorlarda anneme öyle söylemiş tırnaklarımı koparıp tükürme alışkanlığım var zaman zaman bıraksamda stresli ve endişeli olduğum zamanlar gene elim ağzıma gidiyor ve bu durumdan çok rahatsızım
Çocukken metal alerjim olduğunu bilmeden kulaklarım delinmişti. O metal belli bir süre kulakta kalması gerekir, kulak deldirenler bilir. O süre zarfında kulağım kızarmış, şişmiş ve yara olmuştu. Üstelik mantar da olmuş kaşınıyordu. O küpeyi çıkartır çıkartmaz altın küpeye dönmüştüm kulağım kapanmasın diye. Her gün kremleyip geçirmemize rağmen o kulak kaşıma bende huy kaldı. Bu yaşıma geldim hala elim kulağımı kaşırken buluyorum kendimi.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.