Dedemin bana bisiklet sürmeyi öğretmesi ve yine dedemle kahveye gidip o okey oynarken benim de oralet içmem :)) canım dedem mekanı cennet olsun
İlk kez odamın olacağı bi eve taşınıyorken, annem bana Barbie’li günlük almıştı. Öyle çok sevinmiştim ki o zamanlar şimdiki gibi kolay alınmıyordu her şey pahalıydı. Ben de okulda biriktirdiğim harçlıklarımla stickerlar filan alıyordum yine Barbie’li :D odama yapıştırma hayaliyle, ilk kez odam olcak ya nasıl hevesliyim. Görseniz oda da minnacık ama bi yatak bi calısma masası anca sıgıyor. Sonra orada o odada kurduğum hayaller geliyor aklıma. Her gün bisikletimle gezer odama gelir bir yığın şey yazardım. Hey gidi... Hala okurum arada, güzel anılar bence. Ve çok ufak şeyler eskiden mutlu ederdi, şimdi aldığımızın tükettiğimizin haddi hesabı yok ama mutluluk zor...
Benim aklımda kalan evimiz köydeydi. Bizim kapının önünde bir buğday sapı yığınları vardır. Bende daha 5-6 yaşlarındayım. Bizimde bir köpek var bana çok alışık her ikindi üzeri o sapların üzerine gider onunla saatlerce boğuşurduk o benim üstüme atlar. Ben onu kucaklar severdim.
Aslında çocukluğuma dair pek anı hatırlamıyorum. En güzeli olmasa bile hatırladığım nadir anılarımdan birini paylaşacağım. Bir ev tutacaktık. Annem bana da sormuştu, beğendin mi diye. Ben de salonu kocaman tutalım demiştim. Tutmuştuk.
İlkokula başladığımda, öğretmenim ile isimlermiz aynıydı. Ben erkektim, o kadındı....
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.