Çocukluğumuzun vermiş olduğu saflık ve pozitiflik sayesinde her şeye açığızdır ve herkesle çok rahatlıkla arkadaş dahi olabiliriz. Şayet bu durum ileriki yaşlara gelindiğinde zor bulunmaktadır. Çünkü üzerimizde ki srçtres ve sorumluluklar 10 katı artmış ve artık yaşayan bir robota dönüşmüş durumdayızdır.
Büyüdükçe birşeylerin farkına varmak, sorumlulukların vermiş olduğu olgunlukltan kanaklı olabilir.
Çocukluğumuzdaki güzel ve gerçekten samimi olan ortamları yakalayamamamızdır bence
Çocukken hayatın zorluklarıyla pek karşılaşmayız. Çünkü ailemiz isteklerimizi yerine getirmek için elinden geleni yapar. Büyüdükçe hayatın zorluğunu anlıyoruz. İstek ve arzularımızda büyüyor. Herzaman hayat yolunda gitmiyor. Ufak tefek sorunlar ve aksaklıklar yaşıyoruz. Bunlarda bizim mutsuz olmamıza sebep oluyor.
Sorumlulukların artıyor büyüdüğünde. Ve bu zamanla sırtına yük oluyor. Hiçbir şeyden haberimiz yoktu çocukken paradan işten meslekten ...
Çocukken yaşam şartları ve pahalılığı en önemlisi dost ihaneti ve aşk yoktu hepimiz kardeş ve hepimiz eşittik bi sorumluluğumuz yoktu ağladığımızda herşey bizim olur du. Şimdi herkes sahte herkes menfaat peşinde hayat pahalılığı ve hedefler birde bizden istenenler bizi umutsuzluğa itiyor bildikce hayatı mutsuz oluyoruz
Benim fikrime göre çocukken daha masum duygulara sahibiz ve büyüdükçe kötülüğü öğreniyoruz, onun dışında çocukken çok fazla sorumluluk sahibi değiliz ama yaş ilerledikçe sorumluluklar fazlalaşıyor. Çocukken en saçma şeyleri yapsan dahi sana kimse kızamıyor çünkü çocuksun aklın onun saçma olduğuna ermiyor daha.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.