Anılarım bu soruyu okuyunca direk aklıma geldi. Annem konyalı önceden her yaz Konya’ya giderdik. Ben daha onula gitmiyorum, babamı da çalıştığı yer yurtdışına gönderdi. Bizde 3 aylığına Konya’ya gittik. Benimle yaşıt kuzenim var. Ben onlarda kalalım dedim ama annem “sen istersen gidebilirsin” dedi. Bende teyzemgille gittim. Ertesi gün teyzemgil Pazar’a gidecekler Beni de götürdüler. Pazarda kuzenlerle el ele tutuşmuşken bir anda kayboldum ama öyle böyle ağlamak değil. Allah razı olsun, bir adam pazarın içinde bulunan karakola götürdü de, öylelikle teyzemgil anons ile birlikte geldiler.
Ahh evet. Izmir-kemeralti carsisini bilen bilir. Büyük bir insan bile kaybolabilir. Kaldi ki küçük cocuklar kaybolmasin. Kucukken 5 dk falan ailemi bulamayip basi bos dolasip agladigimi biliyorum 5-6yaslarinda biseydim.
Biz küçükken konya'ya akraba ziyaretine gitmiştik. Abim 9 yaşında ben 5 kuzenim 7. Bizi bir Çeşmeye götürmek istedi su içelim diye. Ne bilelim düştük peşine gittik ve yolu unuttum dedi. Kaybolduk ne Çeşmeyi bulabildik ne de dönüş yolunu. 4 saat kadar dolandik ve oturup ağladık sonunda . Adamın biri gelip niye ağladığımızı sordu. Abim adamdan korktu elimden tutup kaçmaya başladık. Hüseyin orda kalmıştı. Biz deli gibi koşarken bi anda sokağı tanıdım abi burası diye bağırdım ve biz evi tesadüfen geri bulduk. Deliye dönmüşler annemler temiz bi sopa yedik tabi. Sonra hüseyini sordular abim anlattı. Amcam ve yengem ağlarken telefon geldi hüseyin karakoldaymış adam onu karakola götürmüş. Bizim evi tesadüfen nasıl bulduğumuzsa hala garip gelir.
evet komşular görüp yardımcı olmuşlardı sağolsunlar
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.