Ebeveynlerin birçoğu yapar bunu. Çocuk üzerinde baskı uygular, onun yerine kararlar verir, ödül-ceza yöntemleri uygular. Çocuk bir şeyi yemiyor farz edelim, anne-babadan tepki gecikmez, "onu yemelisin, senin için çok faydalı!" "Yemezsen istediğin oyuncağı almayacağım sana!" yapılan araştırmalar diyor ki; kişi kendisine yaramayan şeyleri istememe, ihtiyacı olan şeylere yönelme mekanizmasıyla doğuyor. Örneğin toprak yiyen insanlar duyuyoruz, bunu haber yapıyorlar. Kişinin mineral eksikliği varsa bu eğilimi gösterebilir. Ya da laktoz sindirimi gerçekleştiremeyen bir birey süt içmek istemez. Yediği şeyin çocuk için faydalı olup olmayacağını anne-baba değil çocuk bilir. Anne-babanın yaptığı bu hareketler çocuğun doğal mekanizmasını bozmaya sebep olur. Bu somut örnekten yola çıkarak ailelerin çocuk üzerinde baskı kurmasının, çocuğun yerine kararlar verip kendi doğrularını dayatmasının yanlış olduğunu düşünüyorum.
Hayır çocuk dünyaya getirip ona hayatı zindan etmek doğru değil ve bence kesinlikle yaşan hakkını çalmaktır bu çocuğun. Aşırıya kaçmadan dilediği gibi yaşamalı ki hayatı öğrensin çocuklar. Baskı ve kısıtlama her zaman çocuğu ileri değil geri götürür.
Hayır. Çocuğun üzerinde sürekli baskı uygulamak o çocuğun sizden soğumasına sebep olur. Doğru ya da yanlış birçok şeyi yaşayarak öğrenmelidir. Sürekli üzerinde baskı uyguladığımız çocuk özgüvensiz yetişir ve ileriki yaşantısında kendi başına hiçbir şey yapamaz hale gelir. Çocuğa badkı değil sevgi ve saygı çerçevesinde bir şeyleri aşılamalıyız.
Hayır çocuk sahibi olmak fedakarlık gerekir onun da ayrı bir dünyasının ayrı bir birey olmdugunu unutmamak gerekir. Baskı uygulayarak kendi istediğini yaptırmaya çalışmak çocuğuna işkence yapmaktan farksızdır
Çocuk. Sahibi olmak üzerinde hakların olsa da bu sınırsız anlamda baskı kuracağını anlamına gelmez gerektiğinde sadece baskı uygula ya bilirsiniz
Bu konuda çocuğu olanların düşünceleri daha önemli benim için. çift taraflı düşünmek daha sağlıklı olur.
Kesinlikle değildir. O da bir birey ve bir çocuk ailesi bile olsa hiç kimsenin kölesi değildir. Doğruyu ve yanlışı gösterirken bile asla üstünde baskı kurulmamalıdır. Kararlarını dikkatlice dinleyip, saygı duyulmalıdır. Fakat yanlış olduğu da anlatılarak ve gösterilerek öğretilmelidir. Sosyal medyada böyle bir konu görmüştüm. Bir anne, kızı kanserli ve saçları kemoterapiden dökülmüş bir çocukla dalga geçtiği için saçlarını ağlatarak sıfıra vurmuştu. Herkeste altına "ooo helal olsun", "iyi yapmış" , "ellerine sağlık" gibi ifadeler kullanmış. Kanım dondu resmen. Burada bahsettiğimiz kişi "çocuk". Ben ise böyle bir durumda ceza vermek yerine onu onkoloji servisine götürürdüm. Kanser hastalarının çektiği zorlukları gösterirdim ve ne kadar kötü bir şey olduğunu gösterirdim ona. Ama maalesef anne, yaptığı şey ile çocuğun kanserli kişilere daha çok düşman olmasını sağlamıştır bence.
Kesinlikle hayır bu tip davranışlar topluma zararlı bireyler yetişmesine sebep oluyor maalesef çok baskı da bulunulan küçük bireyler daha sonra o bastırılmış duyguları en şiddetli şekilde dışa vuruyor .Mesela biz bunu erkekler ağlamaz diyoruz o çocuk daha sonra ağlamaya ağlamaya tutuyor kendini ve başka şekilde dışa vurum yapıyor .Bu bazen şiddetle bazen içe kapanmakla oluyor insani duygulara müsaade edelim biraz lütfen bu konular tüm toplumu etkileyen meseller.memleket meselesi yani,anladınız siz.
Hayır tabikide onun da bir birey olduğunu kendi kararları olduğunu sevdiği sevmediği şeyler olduğunu unutuyor maalesef çoğu ebeveyn. Çocuğunuz sizin kopyanız değil ki sizin sevmediğiniz seyleri yapmasın o bir birey.
Kesinlikle çok yanlış bir düşünce olur çocukları böyle baskıcı yetiştirirsek çocuk fırsatını bulduğu ilk an da kadar bence
Hayır aslında öyle değildir. O çocuk olsa da onunda kararları, istekleri olduğunu bilmek ve ona göre çocuğu büyütmek gerek aslında. Aileler genelde çocuklara söz hakkı vermeyip, baskıcı bir şekilde kendi kararlarını empoze etmeye çalışıyor. Bu yanlış bir davranış.
Aslında çocuklar doğduğu andan itibaren bir bireydir. Her ne kadar anne ve babaya ihtiyacı sınırsızsa da ayrı bir ruhtur ve saygı görmeyi hak eder. Anne baba için de aslında bir emanettir. Büyüyüp kimliğini kazanana kadar sevgi ve ihtimam gösterilmesi gereken bir varlıktır.
Çocuk sahibi oldun diye o senin malın olmuyor evladın oluyor bu yüzden üzerinde her istediğin baskıyı kuramazsın sadece anne baba çerçevesinde ona destek olup bi sorun yaşadığı zaman arkasında durup destek olmak gerekiyor.
Çocuk sahibi olmak ona her türlü baskıyı sağla ak demek değildir. Çocuk yapan herkes anne baba olmuyor. Asıl anne baba onu koruyup kollayan, ihtiyaçlarını karşılayan büyütendir.
tabikide hayır tamam eğitimi ve itati içi biraz baskılı olabiliriz ama hiçbir zaman ona köle gibi davranmaya hakkımız yok aksi taktirde çocuğumuzda böyle yetişecek veya psikolojisi bozulacaktr
Tabiki de hayır o da bizden bağımsız bir birey.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.