kesinlikle yapmam. karakterime uygun değil.
Asla göstermem hayatta en sevmediğim insan tipidir ama bana yapan olmuştur çıkarı için yüzüme gülen işi bittikten sonrada sırtımdan vuran yani dost kazığı yemisimdir
Ben gösteririm açıkçası çünkü kendine yapılmasını istemediğin bir davranışı başkasına yapma aksine kendine yapılmasını istediğin davranışları başkasına yap sözüne inanıyorum mesela o kişi beni seviyor ama ben onu sevmiyorsam belli etmem aynı zamanda benim sevdiğim kişi de benimle sohbet ederken sevmediğini belli etmesini istemem
Ergenken yapmam etmem derdim büyük büyük konuşurdum. Gerçek hayat öyle değil işte. Mesela çıkar sadece para ve başarı olmuyor. Huzur istiyorsanız gülüp geçmeniz gerekiyor bazen insanlara. Suratı beş karış dolaşana sülalede takarlar kafayı... onların dırdırıyla ömür mü çürütçem yalandan gülümser geçerim. Nefret kussam kime ne yararı var ki? Benim çıkarım huzur ve bunun üzerine de çıkar tanımam. Akrabalarınızı tamamen hayatınızdan atamazsınız bunun düğünü var cenazesi var illaki hayat bir yerde karşılaştıracak ...1 saniye gülümsemedim diye ömürlük nefret saçan insanlarla uğraşmak istemiyorum.
Her zaman neysem oyumdur sevmediğim birisine seviyormuşum gibi numara yapamam sevmiyorsam sevmiyorumdur
Selamına selam veririm. O kadardır. Başka bir şey çıkmaz daha da.
Güler yüzlü olamıyorum. Ama bazen katlanmak zorunda olabiliyorum. Sevdiklerim için sevmediklerime katlanmak zorunda olduğum durumlar oluyor. Ama karşımdaki zaten anlıyor.
Gösteririm ama bir çıkar uğruna değil. Milyon tane insanlar muhattap olmak zorunda kalıyoruz ve herkesi sevebilmemiz mümkün değil. Bazen bu durumlarda karşımızda olan insana katlanmak zorunda kalıyoruz. Gerçekten nefret ettiğim biriyse ama kesinlikle güler yüz göstermem, suratına bile bakmam hatta.
Ben insanlara kötü davranmayı beceremiyorum nedense. Yani sevmediğim biri yok açıkçası çevremde. Benden nefret eden birinin olmaması da güzel tabi. Yani ben güldüğüm zaman pozitif bir enerji oluşturduğumun farkında vardım. Ve insanların bazen buna ihtiyacı var ve fark edilmeleri hoşuna gidiyor. Ben başkasının mutluluğundan da mutlu olmayı becerebiliyorum mesela. Çıkarım varsa ve sevmediğim bir insana "eğer mecburiyetim varsa" gülümsememi esirgemezdim. Rol yapmak hiçte zor değil bazen.
Benim insanlara güler yüz göstermem çıkarla değil inançla ilgilidir.. Bu konuda çok net ve çok sevdiğim bir hadis var: Müslümanın müslümana tebessümü sadakadır.. Hal böyleyken aksini sergilemem mümkün değildir.. Bir insana pozitif enerji yansıtmak başlı başına ibadet yerine geçerken, aksi şekilde davranmayı anlamakta bile zorlanırım.. Çıkar için de bugüne kadar yapmayacağım bir şey yapmış değilim, bugünden sonra da aklım başımda olduğu sürece böyle bir şey söz konusu bile olmaz..
Aslında burada karakterle paranın kıyası varmış gibi bir durum var ki, bence teknik olarak çoğu kimse bu durumda kesinlikle hayır der. Belki doğru olan da budur ancak insan empati yapınca hem iyilik yapacaksın hem de sana somurtacak bir yüz ifadesi ile bakan birini sanırım kimse istemez.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.