Kendisi babam olur..ben 22 yaşındayken ailem boşanma kararı almıştı ve babam ya annen ya sen demişti..yaklşık 7 senedir görüşmüyoruz
Baba denilecek kişi dilim bile varmıyor öyle demeye.Simdi 20 yaşındayım ve hala yanlarında kalıyorum.Hep bu şehirden yanlarından gitmek için çabaladım ama kader beni hep yaşadığım şehirde tuttu.Üniveristeyi de yanlarında okudum.Ama şimdi tekrar çalışıyorum.Yaptıklarını unutamıyorum,unutmayacağım.
Sevdiğim insan beni çok üzüyor..
Bu hayatta beni en çok dostlarım üzdü benim iyi gününde yanımda oldular kötü günümde yokdular bana hiç değer vermediler kendimi çok değersiz hisseddirmek onların gözünde ondan sonrada birdaha çoğuyla konuşmuyorum bana değer veren insanlar la konuşuyorum bana değer vermeyen insanlarla konuşmuyorum beni en çok üzen dostlarımız galiba birde kavusamamis sevdamdir galiba
Açık ve net bu hayatta beni en çok üzen kişi kendim. Çünkü ben bir şeylere izin vermesem insanlar beni üzemezlerki bir kalkan oluştururum o kalkanın içine girmeye cesaret edemezler.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.