Sert bir dille uyarırım ve bu yaptığının yanlış olduğunu anlatırım. Bu gibi kişilere fırsat vermek demek ipi onun eline vermek demektir.
Bu o kişinin görgüsüzlüğü Dur Bu kişiler laf dinlemeyi bilmezler sizi dinlemeden daha En ufak olumsuz bir şey söylediğimizde hemen lafınızı kesip araya girenler bu tür insanlara benim kalkıp bir tokat atasım geliyor Ama bunu yapamıyorum adece ben de onu uyarmak zorunda kalıyorum İlk önce beni bir dinle adamakıllı Ondan sonra yine tepkim var ise konuş diye söylüyorum.
Bağırırım döögogrğ
Bende sözünü kesmeye devam ederdim
Sevmediğim insan tipleri sözümü kesenler hem de en sevmediklerim bir de bunu tartışma ortasında yapıyorsa herhalde sen kes lan Bir sesini ardından bir küfür ekleyip yollardım onu bulunduğum ortamdan başka bir yere yollardım Sen kimsin de benim sözüme de alıyorsun lan yazık bunu bunu tartışma arasında yapıyorsa vurma ihtimalin bile var o kişiye Eğer çok sinirli isen ve tartıştın konu cidden çok ciddi ise o Sözünü bölen kişiye gerçekten vurma ihtimaliniz bile var tabii ki de böyle bir şey yanlış sözünü kesti diye vurulmaz ama duruma bağlı yani bir anlık refleksle bile vurabilirsiniz Her neyse iyi günler.
Diceğim tek şey " Bi sus be kardeşim bozde konuşalım."
Benim haklısam hiçbirşekide çenem durmaz ama haksızsam olayla ilgili ne yorum yaparım ne de üste çıkmaya çalışırım cezam neyse çekerim
Nefret ettiğim davranışlardan biridir o an tepkisiz kalmayı tercih ederim yeri ve zamanı geldiğinde o konuşken aynı şeyi ona yaparım ki bana yaptığının ne kadar yanlış olduğunu görsün bu şekilde olan kişileri en iy önerim bu etki tepki meselesi.
Babam gibi ben de başlardım sanırım, "seni de beş kuruş verdik konuşturduk, on kuruş veriyoruz susmuyorsun", "kelle aldık çene çıktı", "bir sus da nefes al bari" diye saymaya. Şaka bir yana, sözümü kesen birisine, "Lütfen sözümü bitirmeme izin verin"den başlayıp "ben bitireyim de önce sen ondan sonra konuş"a varana dek değişen şekillerde uyarıda bulunurum. Buna devam ederse, "bana burada ihtiyaç olmadığını görüyorum, siz kendi kendinize de gayet güzel konuşabiliyorsunuz" gibi birşey söyleyip, sinirimin daha fazla bozulmasına olanak vermeden kaçmaya çalışırdım. Bu durum ayrılamayacağım bir yerde (örmeğin mahkemede, hakim karşısındayken) gerçekleşse bile, daha dikkatle seçeceğim sözlerle ve hatta sesimi de biraz yükselterek tepkimi dile getirir, hakimden çıkmama izin vermesini talep ederdim (ki o aşamaya gelindiğinde sinirlerim bozulmuştur artık zaten).
Sanırım medeniyetin ne olduğunu sana öğretmemişler bi kişi konuşurken susulur sıra sana gelince konuşulur neyse ama benim sayemde öğrendin bunu belli unutma ve bidaha yapma ki rezil olma insan arkandan medeniyeti bilmiyor kaba biri demezler derdim ve hemen rica ederim der gülumserdim onun orda renkten renge girmesini zevkle izlerdim
Tartışma varsa ve kendimi ifade etmeme bile izin verilmiyorsa en iyisi ortamı terk etmektir. Tartışmalar da bir doğruya ulaşmak içindir aslında. Fikirlerin karşılaşmasıdır. Ama fikirler karşılaşmıyorsa yapılacak bir şey yok.
Çeker giderim yanından konuşsun tek başına beni dinlemiyorsa da benim onun yanında ne işim var zaten
Ay vallahi ben bunu da yaşıyorum zaman zaman. Hiç benim kendimi savunmama izin verilmediği anlar oluyor bazen. Ama bende sinirli oluyorum. Hep karşı taraf anlatıyor bende sonra susup arkamı dönüp gidiyorum. Bu sefer de dinlemiyor oluyorum.
Dinlemiyorsa pek konuşmaya gerek yok aslında ayrıca birde karşındakini dinleyip sen konuşmaya başladığında belirli fikirlere, duyguya takılıp söylediğin şeylere aldırılmamasını sevmiyorum. Tartışma ortamında bir konuşmaya duygu katılması hoşuma gitmiyor tarafsız düşünmeyi bozuyor çünkü.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.