Bir insanı karşılıksız sever misiniz?

Bir insanı karşılıksız severim tabii.. Zaten karşılık bekleniyorsa o sevgi değildir.. Başka hesaplar giriyorsa işin içine ona sevgi denmez.. Sevginin güzelliği de buradadır zaten.. Şairin dediği gibi, sen elmayı seviyorsun diye elma da seni sevmek zorunda değil!

karsiliksiz sevgi diye birsey yoktur hayranlik vardir cunku herseyin bi karsiligi oldugu gibi sevgi de karsilik bekler tabi istisnalar yok degil Harry Potter da Severus Snape mesela Always.

Bir insanı karşılıksız seversem. Bu durum platonik olarak aşk olur. Yani karşındaki kişi seni sevmiyor. Sende hayranlık ve aşk besliyorsun.

en güzeli de bu değilmi ya karşılıksız sevmek yürek daha fazla yanar olgunlaştırır insanı

Bir kişiyi karşılıksız olarak severim ama bu sevgi fazla uzun sürer mi bilemem. Sevgi karşılıklı olduğu zaman anlam kazanır. Platonik olduğumda kişiyi mutsuz eder.

Tabiki çok seviyorum hiç karşılık beklemiyorum.Onun yüzü asıksa benim içim acir...Onun bir derdi varsa kendi derdim olur...Napar eder çözüm bulurum.O hastaysa ben uyumam sabahı ederim başında...Hatasini yüzüne vurmam utandirmam.Onu her konuda yüreklendirip cesaretlendiririm...Kızsamda kalbini kırmam...Öyle çok severimki gerekirse geçerim canımdan...Çünku o benim OĞLUM...

Bence sevginin mutlaka karşılığının olması gerekir. Bir insan başkasını sever, fakat karşılık olmadan bu sevgi anlam kazanmaz. Sevgi karşılıklı olmasa uzun sürmez, böyle olursa hayranlık derecesini geçmez. Buda tek taraflı olur.

İnsan karşılıklı çoğu şeyi yapar

Bir insana karşılıksız severim. Ama mutlu olamam. Sadece sevgimi içimde yaşarım. O beni sevmediğini bile bile ben onu sevmeye devam ederim. Bu da hayranlık ve Platonik aşk olur diye düşünürüm.

İlişkiyi kastediyorsan karşılıklı olmalı bence.. Ama hayır sorudan kasıt Başkaya ewet bazen karşılıksız olabilir ama çok güvendiğim takdirde

Evet, severim. Mesela kendimi karşılıksız seviyorum. :p

Bakıyorum sevgi veya sevmek kelimesi işin içine girince hemen herkesin aklına karşı cins ve sevgililik durumu geliyor. İnsan herşeyin başında rabbini sever. Her şeyini veren o değil mi. Sonra pehgamberini dinini kitabını seversin sevgi değil mi bu. Anneni babanı kardeşlerini yani aileni seversin bu sevgi değil mi. Bunların hepsi de karşılıksız sevgi değil mi. Ki zaten bir şeyin karşılığını bekliyorsan bu bu işten çıkarcı olduğunun manasına gelir. O zaman çıkarcıaındır. Verdiğin şeyin karşılığını bekliyorsun. Oysaki sevgi karşılıksız verebilmektir.

Neden olmasın ama platonik boyutta olması önemli yani karşı tarafı o istemediği halde zor durumda bırakmak ve üzerinde psikolojik baskı oluşturmak hiç doğru olmaz

Buna sen karar veremiyorsun ki sen görüyorsun sonrası kalpte ve beyinde bitiyor. Yani karşılık alamıyorsun ama gel gelelim ki kalbinle aklına laf da anlatamıyorsun o yüzden biraz karmaşık durum ve elden birşey gelmeyecek durum

Yaklaşık 3 yıldır... Mantıklı düşünen bir insanındadır ilişkililerimde duygularımı nasıl kullanacağımı bilirim ve çevremdekiler de böyle düşünür. Ama konu ona gelince kalbime sahip çıkamıyorum. Evet karşılıksız çok sevilebiliyor ve ilk defa birini gerçekten sevdiğini biliyorum . Ama bir süre sonra ızdırab veriyor . Onla da olmuyor onsuz da

Beni bir gün unutacaksan bir gün bırakıp gideceksen boşuna yorma derdi. Boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna
Yani sevmem sevemem çünkü bu bir süre sonra canını yakar kendini değersiz hissettirir herşey karşılıklı güzeldir. Karşılığı olmayan bir insana için yalnızlığını terk edersen geri dönmesi çok zor olur. Mağarana dönemezsin bir daha o yüzden boşuna yorma...

'Sen elmayı seviyorsun diye, elma da seni sevmek zorunda mı?' der Nazım Hikmet. Bu sözün hakkını vermek lazım. Bazı sevgiler, karşılıksız güzeldir.

Tabi insan çok sevince güzü hiç bişey görmez insan sevdiğinden ne isteyebilirji aşk sevgi saygı ister başka bişey isteyemezsin maddi yönüde var tabi sevince onunda üstesinden gelinir gerçekten seviyosan sağlın olsun huzurun olsun