sadece zaman
Ben kimseye güvenmem.. "Ağaca dayanma kurur, insana güvenme ölür" demişler.. Doğru da demişler.. Zaten insanoğlu çiğ süt emmiştir, olumsuz anlamda her şey beklenir.. Dolayısıyla kimseye güvenmem, kimse de doğal olarak olmayan güvenimi boşa çıkaramaz!
Allah'tan ve kendimden başka hiç kimseye güvenmem. Hayatımda bir kişiye güvenmiştim, o da bana hiç kimseye güven olmayacağını öğretti.
Yalan söylememesi bana güven aşılar. Ama bir kez dahi yalanını yakalarsam bir daha ömrüm boyunca güvenmem o kişiye. Gerek yok çünkü. Bir kere yapan her zaman yapar...
Bir kişiye güvenmem için bana yalan söylememesi gereklidir. Ama zaman öyle değişti ki bu zamanda babanın oğlu da olsa güven olmuyor.
Güven zamanla oluşur bana göre yani hayatımdaki insan bana dürüstse laflarımi başkalarına taşımıyorsa vs ben ona guvenirim
Bir insana güvenmen için genellikle zaman gereklidir ama bazen karşına öyle insanlar çıkar ki direk bu güvenebileceğini fark edersin. Yani bu durum kişiye göre değişir gibi geliyor.
Güven güvensizlikten doğar.Güvenin güvencesi yoktur.Güven ahlak alanında en çok kendini gösterir.Ahlak alanına güvensiz girilmez.Kendimize olan güvenimiz aslında başkasının bize güveni ile kazanılır.Güven paylaşımdır.Güven çaresizlikten beslenir.İpini atmış dağa tırmanan bir dağcının ipine güvenmekten başka çaresi yoktur.Günümüzde güven duygusu yerini korkuya,savunmacılığa,tedbirlere bırakmıştır.
Güven sanattır.İncelik ister,birikim ister,güzellik ister.Güzellik estetiktedir.
Bir insana güvenmek için estetik gerekir.
Bir insana güvenmen için zaman gerekiyor zaman herşeyin ilacıdır derler ya ha tamda öyle sen birisini taniyacaksan ilk önce zamana söylemen gerke o zaman anlarsın güvenip güvenmediğine. ;)
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.