Bir insan bir insanı sevmesine sebep yoksa gerçekten seviyordur aslında bence çıkarsız sevgi aslında budur.
Bir insan bir insanı fikirleri uyduğu için onunla iyi anlaştığı için ,ondan hoşlandığı için sever gönül kendine benzeyen gönüle akarmış.İnsan kendisinden bir parça bir şeyler bulabildiği insanı sever her zaman.
Fikir uyusmasi kisilik uyuşması en onemlisi Rabbimin o insana karsi kalbine sevgi muhabbeti vermesiyle oluyor.
Hayatını yaşarken paylaşacağı ve nasıl olmasını istediği şeyleri paylaşacağı insanın o olduğunu düşünür. Aklındaki yada kalbindeki karakter ve özelliğe sahip kişiye ilgi duyar. Sevmeye başlar.
Bir insan bir insanın ruhunu sever o olduğu için sever
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.