Bir anı-1; komik mi, yoksa trajik mi?

Askerdeydim ve o zamanlar sevdiğim bana karşı olumlu bakmamıştı.
Bana bir kız ile konusturabilecegini ve bu kızın beni sorduğunu söyledi. Belki beni üzüntüden kurtarır diye bende kabul ettim.


Bir süre konustuktan sonra kız vazgeçti ve bende üstlemedim. Birgün torunlardan biri ile nöbet tutuyoruz ve bununla aramız iyidir, ver sen bana halladerim dedi.
Her neyse, 2 saat uğraştı ve telefonu bana verdi... 2 hafta daha konuştuk.
Sonra tekrar istemedi bende uzatmadım.



Aylar sonra askerden geldim ve arkadaşımın tarif ettiği kızı buldum ve kızla konusmak ıstediğim halde beni tanımıyordu! Nasıl olur? Neden tanımaz ki.. derken aksam oldu, sabah oldu.
Bir sonraki günün akşamında hep beraber arkadaşlarla alkol aldık, tabii ben sarhoş olmuşum.
Kızı arıyorum açmıyor, arıyorum açmıyor.. arkadaşım dedi ki o benim kuzenimdi, senin gönlünü hoş tutmak için böyle bir oyun yaptim... kuzeni ise, benim çocukluk arkadaşım, akrabamızın kızı.
Sonra o arkadaşımın kuzenini ne vakit görsem kıpkırmızı olur utancımdan bakamazdim, sonra aklima geldi ve ben bu kizla zaten pek bisey konuşmadım ki... askerdeki arkadasim bu kiza ne dediyse kiz benim suratıma baktığında, yani bakmaya cesaret ettiğinde aradan 4 senr geçmişti. Buda böyle bir anım.
Saygılar.