Öyle bir anım var. İstanbula yaklaşık dört yıl önce bir kar yağmuştı, sabah erken işe gideken apartmanın girişi normalde de kayıyor küçük bir halı koymuşlardı bu yüzden dışarı çıkmam ayağımı basmam ile gökyüzünü seyretmiştim etrafa bakarak üzerimdeki karları temizlemiştim sonra giderken çok güldüm hatta otobüste bile kendimi çok zor tuttum aklıma geldikçe de gülümsetiyor halen beni.
Bundan iki sene önce arkadaşımla sahildeydik iki tane erkek besbelli bizden küçük oldukları taş sektire sektire soluğu tepemizde aldılar telefondan kafamızi bir kaldırdık tanışabilir miyiz selam dediler.Bizde dedik siz bizden kücüksunuz biz 26 yasindaydik onlar yaşlarını söylediler biri 19 diğeri 20 mis yasimizi söylediğimizde oldu o zaman abla rahatsiz ettik dediler gittiler güle güle
Universite yillarimda sinifin buyuk bir cogunlugu dogulu ve trakyali oldugundan pek istanbul sivesi ile konusamiyorlardı ben hariç . Konusmamın guzel olması nedeni ile okula konferans vermek ve sunumu yapmak bana duşmustu. 2500 kisi onunde ayagim takilip konferans salonundan asagi dusmustum 8 sene önce . Guzel bir anı olarak kaldı ne zaman aklima gelse tebessum ederm.:)
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.