Babamın sürekli anlattığı birden fazla anısı var, sıkılmadan da hâlâ dinlerim. Bunlardan biri, atları varmış ata devamlı şeker uzatıp çekiyolarmış amcamla ve at kızmaya başlayımca amcamın burnunu ısırmış. İkincisi, babam en küçük erkek çocuk yani abileri var, son çocuk olduğu için haliyle en çok onun üstüne titrenir, en çok ona öte beri alınırmış. Bisiklet almış dedem babama amcamlar da babamın bisikletini kaçırıp, babamı arkalarından koşturmuşlar. Bir diğeri ise halamın anısı, köy olduğu için çok fazla hayvan besliyorlarmış işte halam yeni yeni yürümeye başlamış, bahçede yürürken civcivin üstüne poposu üstü düşmüş, civciv de ölmüş... Böyle tüm ailenin toplanıp, bu anıların anlatılmasının keyfi hiçbir yerde yoktur. Hele bir de çay olacak yanında.
Kücükken 3 kere yere düşmüsüm birde elektirikle oynamayı seviyormusum bizim kendi yaptırdıgımız yazlık sitesinin tadilatı bittiginde ben yerde iki paslı çivi bulmusum annemler komsuyla içerde otururken o çivileri alıp balkondaki prize somusum ayagımda plastik terlik biraz erimiş sonra kendimi kurtarıp annemin yanina gidip aglamısım elimde iz vardı kendisi gitti zatem sıkıntılı bir bebekligim oldu 6 aylık dogdum beynimde pıhtı attı üfürüm vardı kanından mikrop vardı diye doktorlar annemi aramış ölücek diye annemler gitmiş bişi çıkmadı ama olsun doktor zeka geriligi olur yaşasada boyu kısa kalır felan demiş bütün zorluklara rağmen hala hayattayım
Ailemin sürekli bana anlattığı bir olay var. O da bize gelen komşulara evde "kisme yok" dermişim. Bu hikayeyi sürekli anlatırlar.
Var .Siz şu kadarcık tınız kapıya bile ulaşamıyor dunuz.Şimdi geçtiniz.
Geçmişte yaşadıkları fakir hayatları anlatırlar. Ailem ablalalrim abim sürekli geçmişte yaşadığı zorlukları babanın yurt dışından gelemeyişini anlatırlar. Belliki çok zor şartlarda buguere gelebilmişler.
Olmaz mı.. Yazın göbeğimi devirip beyanda uyuyırmuşum... :)
Nasıl zorluklar ile bugünlere geldiklerini anlatırlar daha çok. Bende buna karşılık yaşadığım hergün için şükrederim. Gerçekten eskiden yaşam sürmek çok zormuş ve bugün biz eskilere oranda milyon kat kolaylık içinde yaşıyoruz. Hatta geçen gin annem şunu dedi gardrobunu göstererek ‘2.50₺ ye almıştık’ dedi. Durdum düşündüm bu devir 2.50₺’ye insanlar ikinci ekmeği bile alamazken insanlar bundan yıllar önce mobilya alabiliyormuş diye. Günümüz şartlarında rahatlık var ve ne kadar ekonomik olarak zorda da olsak alım gücümiz var. Yani kısacası ailemden sürekli bunları duyarım.
Vallahi yok desem yalan olar.o kadar bir iki olay var onları anlatıyorlarki bazen o olayları kendim yaşadım zann ediyorum.kendi başıma gelmiş gibi arkadaşıma bile anlatdığım oldu.
Annem evlenmeden önce ki köyde yaşadıklarını anlatırdı. Dedimin nasıl öldüğünü anlatmıştı. Dedem ozaman istanbuldaymış. Annem de köyde daha 15 yaşlarında bir kızmış o yaşta insanın babasını kaybetmesi kötü bişey şuan tüylerim diken diken oldu
Tabiki var birgün dedem ile babam bir yere gidip orada oturmuşlar bir adam gelmis demiski abi siz burada oturursaniz şimdi oluceksiniz babam adama demiski abi sen kendindemisin sonra dedem demiski olum boşver önemli olan insanın insan olmasıdır diyerek devam etmişler tabi ben anlatamadım dedem analatsa gülmekten ölürsünüz
Evet ya babam oyuncaklarimi toplamadım diye beni küçükken tuvalete kitlemisti. Inatlaatigim zaman Onu anlatır sürekli. Çünkü kitledigi halde yine de toplamamışım oyuncaklarımi.
Malesef yok
Annem 6 yaşında annesini kaybetmiş arkasından da 2yıl sürmeden babasını kaybetmiş sürekli annesinin yüzünü hatırlamadığını babasını ise hayal meyal hatırladığını yaptıkları bir iki konuşmaları anlatır gözleri dolar
O kadar çok şey anlatılıyor ki çok konuşkan gırgır bir aileyiz ya biz. :)
Dedemin sakalla ilgili bir hikayesi var zamınında biryerden gelmiş sakalıda baya uzunmuş bir adam kendisi traş olacakmış ama bir adam görmüş bunu tutmuş bu ne hal deyip direk berbere götürmüş
Ahh su babamin askerlik anilari beni bitirdi zaten adam askeri hastanede yapmis askerligini sanki bana beyin cerrahi anasininsatim ole bi anlatiyoki.
Ailem ve akrabalarım en çok çocukluk anılarını anlatırlar. Bazen bunlar anlatınca o günle bu günler arasındaki farkı çok açık şekilde görebiliyorum. 1 saat önce rahmetli dedemin sağ iken bazı torunlarına nasıl davrandığını, şimdi yaşasaydı. Torunlarının çocuklarını görseydi, nasıl davranır ki konuşuldu.
Dedemin ve babaannemin çocukluk anıları, nasıl sıfırdan başlayıp bir yuva kurduklarını, çocuklarını büyüttüklerini anlatırlar ve ben severek dinlerim. İkisinin de babaları ve aile büyükleri savaşlarda şehit olmuş. Anneleri başkalarıyla evlenmek zorunda kalmış. Öksüz ve yetim olarak akrabalarının yanına sığınmışlar ve erken yaşta evlenmişler...
Aslında neredeyse anılarının hepsini sürekli anlatıyorlar ama benim aklımda en çok kalan kız kardeşimin bir yaşındayken damdan düşme anısı. O kadar yüksekten düşünce ve kafasını taşa vurunca herkes öldüğünü düşünmüş ve şoka girmiş, bir tek annem yanına gitmiş ve onu kucaklayıp koşa koşa hastaneye götürmüş yani annem kardeşimin hayatını kurtarmış.
Çok şey vardı ama her zaman anlatılmıyor.
Bizimkiler pek anı anlatmazlar o yüzdendir her seferinde farklı bir şey çıkıyor ama babaannem sağolsun her görüşmemizde bildiğimiz bütün anılarını baştan anlatıyor. Hiçbirini de unutmuyor, bütün detaylarıyla hatırlıyor.
hayır yok. hep farklı konulardan konuşuruz.
Var tabi ki geçmişte yaşanmış olan çoğu anı belirli zamanlarda bir şekilde tekrar anlatılıyor.
Yani belli bişey yok. Geçmişimizde bizi derinden etkileyen bir olay olmamışsa demek ki.
Valla bizim evde sürekli bir sohbet döner. Herkes bir şey anlatır. En çokta eski günleri yad ederiz. Dedem, babaannem hepsi hakkında hikayeler döner durur. Geçmişten bahsedilir. Net bir olay söyleyemeyeceğim ama eğlenceli sohbetler geçiyor genelde.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.