Acılı insanlar deyince cenazesi olan insanlar gözümde canlanıyor ve ne yazık ki ateş düştüğü yeri yaktığı için telkinde bulunmamak doğrudur. Her söz canlarını acıtır. Mümkünse yanlarında olmak, işlerine koşmak ve yardımcı olmak onları rahatlatacaktır.
Onları anlayabildiğini zor bir süreç olduğunu zamanın ilaç olduğunu ilk zamanların biraz daha zor olabileceğini gün geçtikçe hafifleyeceğini acısının bir de için de tutmamasını ağlamasını konuşmaya ihtiyacı olduğunda her zaman benim yanında olduğumu söyleyip teskin etmeye çalışırdım tabi zordur kolay olmaz.
Acısının sebebine göre değişir mesela sevgilisinden ayrılana belki de hayırlısı böyledir sıkma canını eğer gerçekse geri döner gerçekten sevmiyosa da gitsin zaten. Cenazesi olana diyecek pek birşey yok ama malesef hayat devam ediyor yıpratma kendini derdim heralde ama tabi herkes acısını istediği gibi tatmalı ve Karışmamalıyız belki de.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.