beni ağlatan şey çaresizliktir... çaresizliğin son demi , yağmur mevsiminde barajların taşması gibi.. baraj duvarlarının yetersiz , çaresiz kaldığı anlardır... erkekler ağlamaz algısını taa kundakta aşıladıkları için , kimsesiz köşelerde ağlar erkekler.. ıssız ve sesli-sessiz hıçkırıkların arkadaşlığıyla. gururunun yerlere düştüğünü zannedip, saklarcasına...
Arkadaşların Ahmetesor'da senden habersiz para kazanıyor olabilir.