"...Yaşamayı ciddiye alacaksın,
Yani derecede öylesine ki,
Mesela,kolların bağlı arkadan , sırtın duvarda
Yahut kocaman gözlüklerin,
Beyaz gömleğinle bir laboratuvarda insanlar için ölebileceksin,
Hem de yüzünü bile görmediğin insanlar icin,
Hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
Hem de en güzel en gerçek şeyin
Yaşamak olduğunu bildiğin halde..."
İşte Nazım'ın bu dizeleri bana hayatı özetler,koşulsuz sevmeyi, rağmen yaşamayı ve her daim bir umudun var olduğunu hatırlatır bana;bundandır ne zaman umutsuzluklar içinde savrulsam bu şiire tutunurum.
Arkadaşların Ahmetesor'da senden habersiz para kazanıyor olabilir.