Sanırım bu en başta insanın kendine olan dürüstlüğü ve saygısıyla başlar. İnsan önce kendi içinde bazı şeyleri halledebilmeli. Önce kendi kişiliğini, kendi yaptıklarını ve yapabileceklerini düşünerek belki özeleştiri süzgecinden geçirip bütün yönleriyle kendisini tanımalı. Kendi kişiliğinin, kendi çapının bilincinde olan insan tüm gerçekliğini bilerek hareket edecek olduğundan önce bunu ailesinde, sonra yakın çevresinde olmak üzere çemberi genişleterek doğal olarak bir hale bürünecektir. Bu durumda özel olarak bazı şeyler konusunda zorlama tavırlarla ve kendi yaşamımıza adapte edemediğimiz eylemlerle çocuğumuzdan olmasını istediğimiz karaktere sahip olmasını beklemek boşunadır. Örneğin; çocuğuna verebileceğin öğütlerden, telkin edeceğin cümlelerden kendi yaşamındaki fiiliyatı gösteremiyorsan ondan da aynı şeyleri yapmasını beklememeli insan. Motor davranış denen bir kavram var eğitim biliminde. Hemen herkes bu kavramı duymuştur. Her çocuk yaşamının ilk yıllarındaki belli bir yaş aralığında siz ebeveynlerini taklit eder. Bu taklit hem sizin davranışlarınız hem de düşüncelerinize benzer düzeyde gerçekleşir. O halde çocuğunuza bu konuda birtakım telkinlerde bulunmak yerine sizler onun olmasını istediğiniz bir kişilikte olmalısınız.
Arkadaşların Ahmetesor'da senden habersiz para kazanıyor olabilir.