Şimdi günlerce gittiği için ağlıycam. peki neden çok mu sevdim? kendimden çok mu değer biçtim? Benden daha mı mükemmeldi ? Çok mu zekiydi ? Hissettirdiği hisler mi çoktu ? Ya da daha önce hiç böyle hissetmemiş miydim ? Ya da sadece kocaman bir alışkanlık mıydı bende ki yeri ? Ya da gerçekten sevmiş miydim bende ki yerini ? ya da sadece hissiyatın yoksunluğu mu ?
Hissiyat yokluğundan ziyade olaya-duruma-oluşa verdiğimiz anlamlar sonucunda yargılara vardığımızki sonuçlar doğrultusunda oluşuyor diye düşünüyorum.
Bende kendimizi boşlukta hissettiğimiz konuları başka bir bedene karşılıksız yüklememiz sonucu oluşan duygusal faktöre dönüştüğünü düşünüyorum. Yani her kendi boşluğumuzu başka insanların gelişleriyle doldurup onları kendi beden boşluğumuza yıkıyoruz ama aslında yapmamız gereken kendi benliğimizi kabul edip olduğu gibi yaşamamız değil mi ?
Arkadaşların Ahmetesor'da senden habersiz para kazanıyor olabilir.