Çok klasik hatta belki komik gelecek bir yanıt olacak bu ama ben mutluluğun insanın kendi içinde olduğunu düşünüyorum. Mutluluğun aranarak bulunabileceğini sanmıyorum. Önce insanın mutlu olmayı bilinçli ve iradi bir şekilde seçmesi gerektiğini düşünüyorum. Ondan sonra, insan yavaş yavaş kendisini mutsuz eden olay/kişileri fak ettikçe bunlardan uzak kalmanın yollarını arıyor, bunları hayatından tam olarak çıkartmasa bile belli bir yerde durmalarını sağlayabiliyor. Derken, kendisini nelerin mutlu ettiğinin ayırdına varmaya başladığında, kendisini mutlu eden bu olgu/insanlara daha fazla zaman ayırmaya yöneliyor. Mutluluk hissetmenin önündeki en büyük engelin, hissettiğimiz olumsuz duyguları mutsuzlukla aynı kefeye koymamız olduğunu düşünüyorum. Oysa mutluluk hali, olumlu-olumsuz her türlü duyguyu hissedip, bunları ayrıştırıp, her birinin hakkını vererek yaşayabilme becerisidir diye düşünüyorum.
Arkadaşların Ahmetesor'da senden habersiz para kazanıyor olabilir.