Eşiniz Annenizi İstemezse Naparsınız?

Şimdi onun istememek ten çok anlaşamamak olduğunu düşünüyorum. Yaşlı insanlar bazen gerçekten yorucu ve çileden çıkartıcı olabiliyor. Öte yandan, hayatımıza eşimiz olarak aldığımız kişiler de çok farklı bir aile yapısından gelmiş olabiliyor. Bir evlilik yapmak, aile kurmak çocuk oyuncağı değildir. Bir aile kurmuşsanız, hem eşinize hem çevrenize verdiğiniz mesaj "Ben bir ailenin (bu kurduğum ailenin) sorumluluğunu üstlenecek kadar yetişkin ve oldun bir insanım" olmaktadır. Bu nedenle aile kurmaya girişmeden önce, insanın takkesini önüne koyup gerçekten bunu yapıp yapamayacağına karar vermesi önemlidir diye düşünüyorum.
Diğer yandan, anne- babalarımız hepimiz için son derece değerli, özel ve önemlidir elbette. Onların, sağlıkları, refahları ve rahatları tabii ki bizi de ilgilendirir. Ancak, aile kurmak gibi bir adım atılmışsa önceliğin kurulan aile olduğunu düşünüyorum. Geri kalan herkes ve her şey bu önceliğe saygı gösteremiyorsa, yeni kurulan ailenin bütünlüğünü korumanın çok zor olacağı görüşündeyim. Çocukların evlat olmak yönüyle severek yaptığı pek çok şeyi el kızı/el oğlundan beklemeyi doğru bulmuyorum. Çünkü onlar da kendi anne-babalarına evlatlık yapmış/yapıyorlardır zaten.
Böyle bir durumda anneyi ne yapalım peki? İşte sorun burada belki de. İnsanın olanakları uygunsa ayrı bir evde, aklı başında bir can yoldaşına emanet edilip, ziyareti aksatmamak bir seçenektir. Huzur evi, geriatrik bakım evi gibi kuruluşlara göre, bizlerin yetişme tarzına, vicdanına daha yakın bir seçenektir en azından. Anne sağlık sorunlarıyla boğuşmayan ve çok da yaşlı olmayan bir hanımsa belki uygun bir beyefendiyle yeniden evlenmek isteyebilir. Evlatlar olarak buna da saygı duymanın boynumuzun borcu olduğu görüşündeyim.