Eşşek Sudan Gelinceye Kadar Dövmek Burda Kastedilen Ne?

Balkan harbi sırasında cephedeki bir askeri birlikte su ihtiyacını her bölüğün şaka neferleri temin edermiş.
O zamanlar, mekkare katırlarından başka adına karanfil kolu denilen, merkepli(eşekli) nakliye kolları da varmış. Her bölüğe de bir merkep tahsis edilmiş. Şaka neferleri bu eşeklere yükledikleri fıçılarla, ordugaha yarim saat uzaklıktaki bir pınardan su taşırlarmış.
Bölümlerden birinin şaka neferi çok saf ve tembelmis. Bir gün pınarbaşında yatmış, uyumuş. Esekte cimler üzerinde otlarken uzaklara gitmiş .
Uyandığı zaman akşam olmak üzereymiş. Merkebi aramış, bulamamış. Koşarak bölüğe gelmiş. Susuzluktan kıvranan bölüğün çavuş ve onvabaşıları sakayi yakaladiklari gibi, bölük kumandanı alaylı yüzbaşının karşısına çıkarmışlar.
Sert ve aksi bir adam olan yüzbaşı şaka nefretini sorguya çekmiş. Neticede uyuduğunu öğrenince, hemen atlıları çıkarıp eşeği aratmaya başlamış. Şakayı da çadırın direğine bağlayıp başlamış dayak atmaya, can acısı ile avaz avaz bağıran saka:
-Aman yüzbaşım, ölüyorum, bir daha uyumayacağım. Artık dövme! Diye yalvardıkça yüzbaşı:
-Adale etme, daha esek bulunamadı. Esek sudan gelinceye kadar dayak yiyeceksin ki bir daha eşeğine sahip olup, muharebe yerinde, vazife başında uyumayacaksın...demiş.