Kadın olarak çalışmak zor, yaşamak zor, gülmek bile zor. Gülüşümüzden anlam çıkartılan bir ülkede yaşıyoruz demiş emekçi bir kadın. Bu coğrafyada mı böyle bu durum tüm dünyada mı?

Sadece bu coğrafyanın sorunu olmadığını düşünüyorum bahsettiğiniz zorlukların. Dünya erkek egemen bir dünya olduğundan pek çok yerde benzer sorunlar yaşandığını gözlemlemek olası. Tabii ki bunların yaygın yaşanıyor olması, yaşananı aklamaya yetmiyor. Bu sözü söyleyen emekçi arkadaşa hak veriyorum. Başta anne-babalar, öğretmenler ve yakın çevre olmak üzere kız çocuklarımızı "sokakta öyle kikirdeme", "kızlar o kadar gülmez" gibi ikazlarla yetiştiriyoruz. Sonra da toplum bize bunu oldukça zor deneyimlerle dayatabiliyor ( iki kez üst üste, denk gelip bindiğiniz taksinin sürücüsüne gülümseyerek selam verdiğiniz için, adam ertesi gün kapınızda bitebiliyor). Böylece asık suratlı olmayı öğreniyoruz sanıyorum.
Bizim coğrafyada erkekler de pek güler yüzlü değil aslında. Onlar bile korkuyor sanki gülmeye. Gülmek suistimal edilmek için bir kapı açmak olarak algılanıyor gibi.