teknolojinin gelişmesi psikolojimizi etkilemez mi hiç. dağ gibi bulaşığı elimde yıkayacak ve o saatleri suyla sabunla, kirli tabak çanakla geçirecek olmak düşüncesi bile insanı hem yoruyor hem de geriyor. oysa bunları makineye yerleştirip, yıkamaya harcayacağımız süreyi güneşin, meltemin tadını çıkartmakya, güzel bir film izlemeye, arkadaşlarla buluşmaya ayırabileceğimizi düşünmek bile hoşuma gidiyor, gülümsemeye başlıyorum.
yine de biraz iki ucu pis değnek yada acı ilaç olduğunu düşünüyorum teknolojinin. çünkü yıllardır izini yitirdiğim pek çok sevdiğimle yeniden buluşmama aracı olan sosyal medya (teknoloji eseri ilaç) aracılığıyla karşılaştığım olumsuzluklar (yan etkiler) günümü tepetaklak edebiliyor, yaşamaktan soğutabiliyor, insan olduğumdan utanmama sebep olabiliyor. bu nedenle teknolojinin sağladığı bu gibi ortamlardan uzak durmayı seçebiliyorum.
Arkadaşların Ahmetesor'da senden habersiz para kazanıyor olabilir.