Yıl 1998 Adıyaman'daydık o zamanlar. müstakil ev ve kapı pencereler her zaman açıktı. Bir gün mutfakta yemek yaparken salondan kedi sesi gelmeye başladı. Bir anne kedi yeni doğum yapmış 2 yavrusunu da bizim salona getirmiş:) Onlar bizi seçmişlerdi ve biz de bir yere gönderemezdik beslemeye başladık. Aralarından sadece bir tane isim koyduk. Vinni. Kediler büyüdü kocaman oldu anne bu kez 5 yavru daha doğurdu. Bahçede hepsine yetecek kadar yer vardı. Bir gün Vinni çok hastalandı ve hayatını kaybetti. Ben babamı ilk kez ve o kadar içli ağlarken gördüm. Evde herkes psikolojik olacak çöktü resmen. Kısa bir süre sonra İstanbul'a taşınmaya kadar verdik. Kedileri öylece bırakamazdık orda. Hepsini sahiplendirdik öyle geldik İstanbul'a. Vinni'den sonra eve evcil hayvan almadık, alamadık. Çok büyük bağlılık ve bir daha o acıyı yaşamak istemedik. Nur içinde uyusun miniğim.
Arkadaşların Ahmetesor'da senden habersiz para kazanıyor olabilir.