Okudukça, gördükçe, yaşadıkça ya da bir şekilde öğrenen insan dünyadaki boyutunu gördüğü zaman aslında ne kadar değersiz ne kadar gelip geçici ne kadar boş olduğunu farkederek, ki insan EGO’su benliğindeki üstünlük kompleksi ve aşağılık kompleksini dengelemeye çalışırken kendini üstün bir varlık olduğunu hissettiren şeylerle mutlu olur ancak yüzleştiği üst benliği karşısında pek çok düşünür gibi mutsuzluğa erişir. İnsanın düşünmesine gerek bırakmadan mutluluk veren şeylerle onu tüm yüzleşmelerden, sorgulamalardan uzaklaşabilme olanağı sağladığı İçin, evet cahil insan daima mutludur. Ama sanılmasın ki düşünen, öğrenen insan hep mutsuzdur. Bilge olarak sınıflandırılabilecek bir insan bile içtiği Sudan haz almasını bilir ancak bu bilgiyi saf sınırları içerisinde değerlendiremeyeceği için o hazzı o anda yaşayıp bitirir. Yani mutluluğu anlardan ibarettir. Zaten aslında mutluluk da anlardan ibaret değil midir?
Arkadaşların Ahmetesor'da senden habersiz para kazanıyor olabilir.