Hiç unutulur mu? Unutmadık. Ben en azından hiç unutmadım. Taziye için evlerine gittiğimizde annesi odasında kendinde değil bir halde yatıyordu. Bir masaya tutunarak ayakta duruyordum. Sonra başımı çevirdim. Bir çalışma masası ve kapağında, hepimizin genç kızının yaptığı gibi dergilerden kesilmiş, küçük küçük hayranı olduğu sanatçıların resmi vardı. O an çok kötü oldum. Tıpkı benim kızımın dolabı gibi. Bizim hepimizin kızı gibiydi. Değer miydi diyorum hala. Bir kaç dakikalık bir zevk için koskoca bir ömre kastetmeye, bir genç kızın bütün umutlarını, geleceğini, hayatını çalmaya. Değer miydi bir anne babadan bir evladı çalmaya? Ne desek boş. Ama çok keşkeler var işte işin içinde.
Arkadaşların Ahmetesor'da senden habersiz para kazanıyor olabilir.