Bu soru benim kanayan bir yaram aslında. Ben küçükken mahallede çok az kız vardı hepsi bebekleriyle oynarken benim bebeğim yoktu bende oğlanlarla top oynuyordum çünkü onların tek bir oyuncağı vardı ve paylaşıyorlardı. Kızlar güzel güzel Barbie bebekleriyle oyun oynarken ben sokak aralarında mahalle maçlarındaydim ama akşam ezanı okunduktan sonra hemen evde olurdum. O kadar güzeldi ki ben futbolcu olmak istedim daha yedi yaşındaydım beden derslerinde hep arka tarafta erkeklerle futbol oynardım. Bir cesaret babamın yanına gidip söyledim bu konuyu babam çok geç kaldık futbolcu olmakla niye dedim bana dediği o kadar saçma geldi ki " yaşım daha küçükken başlamam gerektiğini"söyledi. İnanın hayallerim yıkıldı artık top gördüm mü kaçıyordum kimseye birşey demeden. Sonra okula tenis ve futbol turnuvası için ablalar abiler geldi beni almaları için ailenin formu doldurması lazım dedi. Kağıdı aldığım gibi götürdüm babam yırttı attı gönderecek durumumuz yok dedi hayal olarak kaldı büyüdüm hala futbol maçlarını takip ederim ama herkesten gizli. Hayallerimi yok ettiler. Kız olarak bu çok saçma görüldü. Meslek olarak bilgisayar mühendisliği istedim meslek lisesini seçmek zorunda kaldım en yüksek alan okuldaki programlama alanıydı. Ve ben kazandım o alana dönem notum yetiyordu ama yine hoşuna gitmedi babamın. Şu an biyomedikal teknikeri oldum yine erkek mesleği diyip mutlu olmadı ailem. Elektrik elektronik mühendisliği okumak istiyorum ve bunu da basaricam kimse inanmasa da benim de bir dönüm noktam olacak inşallah.
Arkadaşların Ahmetesor'da senden habersiz para kazanıyor olabilir.