Eskiden çocuklar bilmeden şunun farkındaydılar ; ellerindeki şeyin ne kadar kıymetli olduğunun. Küçücük akıllarının düşünerek varabilecekleri bir yetisi değil de yaşadığı hayatta onun ne kadar özel olduğunu anlayabiliyorlardı. Ateri oynarken o aterinin ne kadar kıymetli olduğunu biliyorlardı. Bir de çocuklar sokağa çıkıp oyun oynayabiliyordu. Güvenilir bir hayat vardı. Aileler çocuklarını yalnız başında kapının önünde arkadaşları ile oynasın diye dışarı çıkartabiliyorlardı. Şimdi ise korkuyorlar. Bu kadar sapkın varken ülkede benimde çocuğumun başına bir şey gelir korkusuyla çıkartamıyorlar. O yüzden de şimdiki nesil çocukları da evde kalıyorlar. Ama kıymet bilme durumları da yok. Teknolojinin verdiği en kötü özellik başta çocuklar olmak üzere insanlardan şu duyguyu aldı ; Bir şeye kendin çabalayarak ulaşma hissini aldı. Nasıl olsa hazırı internette var, nasıl olsa yenisi var düşüncesiyle hareket etmeye başladı insanlar. Çocukların içinde ki oynama hissini ve hayal kurma yetilerini ellerinden aldı.
Arkadaşların Ahmetesor'da senden habersiz para kazanıyor olabilir.