Ağaçlar gibi ayakta öldüğünüzü hissettiren bir olay yaşadınız mı?

Evet yaşadım. Hemde defalarca. Hayat bana hiç nazik davranmadı. DoğduğuM günden beri durum aynı aşağı yukarı. Sanki bir davula deri olmuş gibiyim. Her yanımdan gerip çekip durmuşlar. Biri de habire vuruyor orta yerime tokmagı. Sanki biri elime tutuşturup al iki dk şunu dayanamıyorum deyip de kaçmış bu hayatı. Daha ne gelecek başıma diye bekliyorum hiç de şaşkın değilim artık. Sabrim inliyor duymazdan geldikçe. Yıllardır ölü gövdemle ayakta kalıyorum ben. Tıpkı o ağaçlar gibi . Yıldırımlar düşüyor ben yine ayaktayım. Kuşlar yuva yapıyor sanki saçlarıma. istila altındayım. Çocukken başladım zaten 2-0 geriden. Tek tek ayrıntıya gerek yok. Babasiz kızlar Balosu gibi birsey hayatım. Beni ayakta öldüren babamdı. Sonra mı. Ölüler acı çekmez bana da zaten yaşıyor denmezdi. Beni hayata döndüren oğlum ve yüzümü güldüren bir eşim var şimdi şükürler olsun.