İlkokul yıllarında kalem ve açkı ile çöp kovanının yanına gider muhabbet ederdik ?

O çöpun başı koy yerindeki Çeşme başına eşit çünkü hep kim kimden hoşlanıyorsa onun gitmesini bekler arkasından giderdi. Iyiydi hoştu güzel günlerdi onlar bence. Özlem duydum şimdi. Yedek kalem vermek değer vermekti. Hele kokulu silgi Nirvana :)