Bir şiir yazınız.

KALDIRIMLAR
Sokaktayım ; kimsesiz bir sokak ortasında,
Yürüyorum arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.

Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn , cin uykuda yalnız iki yoldaş uyanık;
Biri benim ,biri de serseri kaldırımlar.

İçimde damla damla bir korku birikiyor;
Sanıyorum , her sokak başını kesmiş devler.
Üstüme camlarını hep simsiyah dikiyor;
Gözüne mil çekilmiş bir ama gibi evler.

Kaldırımlar; çilekeş yalnızların annesi,
Kaldırımlar; içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar ;duyulur ses kesilince sesi,
Kaldırımlar; içimde kıvrılan bir lisandır.

Bana düşmez can vermek ,yumuşak bir kucakta;
Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum!
Aman , sabah olmasın, bu karanlık sokakta,
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum.

Ben gideyim yol gitsin,ben gideyim yol gitsin;
İki yanımdan aksın bir sel gibi fenerler.
Tak tak , ayak sesimi aç köpekler işitsin;
Yolumun zafer takı, gölgeden taş kemerler.

Ne sabahı göreyim , ne sabah görüneyim;
Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları!
Islak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim,
Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.

Uzanıverse gövdem , taşlara boydan boya;
Alsa buz gibi taşlar , alnımdan bu ateşi.
Dalıp sokaklar kadar esrarlı bir uykuya,
Ölse , kaldırımların kara sevdalı eşi..

NECİP FAZIL KISAKÜREK