Şiirler, çoğu zaman saz eşliğinde söylenir. Doğaçlama olarak şiir söyleyen âşıklar, şiirleri için bir ön hazırlık yapmazlar. Bu yüzden de şiirlerinde derin bir anlam, kusursuz bir biçim görülmez.
Nazım birimi olarak dörtlük kullanılır. Ancak çok az da olsa türkülerde ve ninnilerde üçlü, beşli söyleyişler görülür.
Aruzla şiir yazanlar olmakla birlikte kullanılan asıl ölçü hece ölçüsüdür. En çok yedili, sekizli, on birli kalıplar kullanılmıştır.
Şiirler, halk arasında kullanılan konuşma diliyle söylenir. Bu dilin öztürkçe olduğu söylenemese de halka mal olmamış sözcükler kullanılmamıştır.
Şiirler hazırlıksız söylendiği için genellikle yarım kafiye ve redif kullanılmıştır.
İslam’dan önceki Türk edebiyatı geleneğini sürdüren sözlü bir edebiyattır.
Şiirler, "saz şairi" ya da "âşık" denen şairlertarafından,"bağlama"adı verilen bir sazla söylenir.
Nazım şekli olarak mani, koşma, varsağı, semai, destan vs. kullanılmıştır.
Halk edebiyatı ürünleri yazılı değil.Müzik eşliğinde sözlü olarak oluşurlar.
Halk edebiyatında şiir, egemen türdür.
Şiirlerde başlık yoktr, biçimiyle adlandırılır.
Halk edebiyatı gözleme dayalıdır. Benzetmeler, somut kavramlardan yararlanılarak yapılır. Söyledikleri her şey gerçek yaşamdan alınmadır, dolayısıyla şiirlerde somutluk hâkimdir.
Konu olarak aşk, ölüm, hasret, ayrılık, doğa sevgisi, yiğitlik, zamandan şikayeet işlenmiştir.
Halk şairlerinin hayat hikayeleri ve şiirleri cönk adı verilen eserlerde toplanmıştır.
Arkadaşların Ahmetesor'da senden habersiz para kazanıyor olabilir.