dedikodu

topluluk içinde yapılan bir nevi fikir teatisi. hele insan kendi hakkında yapılan dedikoduları öğrenince çok daha değişik heyecanlar yaşıyor. burda önemli bir nokta kendimizle çelişmemek gereği "hakkımda yapılan dedikodudan tiksindim şekerim" ruh haline bürünmemektir. çünkü neden? çünkü ya bunun hayatınızı etkilemesine müsade ediyor veyahut bu rahatsızlık duyduğunuzu söylediğiniz insanları hayatın içinde barındırıyorsunuzdur. o halde şikayet kendi içinde çelişir.

hemen kendimden örnek vereyim mesela: bugüne kadar benim öğrenebildiğim yaklaşık 812 değişik dedikodu duydum hakkımda (boyu 3 metreymiş, bir oturuşta iki inek yiyormuş, çok yakışıklıymış webcamler çatlatıyormuş vs vs) duydum ne oldu? hiç. boyum hala 2.35, bir ineği anca yerim, webcam'im de sapasağlam duruyor. demek ki desinler için uğraşmak da, diyenleri kafaya takmak da çok hatalıymış yanlışmış. reklamın iyisi kötüsü olmaz ise kendini pazarlama ihtiyacı duyanların felsefesi, dedikodu da bunun bir aracıymış. (bkz: olmaz)