+1

ikisi de olmalıdır ama anne asıl çocuğuna sorumluluk vermeden her şeyde kendini ön plana atıyor,koruyucu davranıyor,titizleniyorsa kötü ileride bütün seçimlerinde etkilenir.Kimlik kazanımından tutunda,eş seçimine,meslek seçimine kadar etkiliyor.

1 0
paylaş
+1

Anne çocuğun iyi anlaşması beraber eğlenmesi ve her konuyu konuşabilmesi güzeldir ancak anne annedir arkadaşta arkadaş. Bu sınırın çok aşılması çocuğun ihtiyaç duyduğunda anne eksikliği hissetmesine ve rollerin bu karışıklığı ilişkiyi kötü etkilemesine yol açacaktır. Çocuğun yaşı be olursa olsun anne modelini net hissetmeli. Anne de çocuğunu arkadaşı gibi görmeyi devam ettirirse aralarındaki bağ bağımlılığa dönüşüp sağlıksız bir duruma geçer. Annenin sosyal hayatına devam etmesi bike etkilenir. Çocuğun hayatına odaklanması ve sorumluluklarının gelişmesi gecikebilir

1 0
paylaş
+3

Annemle arkadaş gibiyizdir fakat yine de onun tepki veya ciddiyetinden çekinirim herşeyi konuşabiliriz fakat bunların hep ince bir çizgisi vardır ben çocuk olarak ne konuşup konuşmamam gerektiğini bilirim o da bir anne olarak ne sorup sormayacağını bilir sonuç olarak ne olduğunu bilmek önemli

3 0
paylaş
1 yorum
+4

Arkadaş gibi anlatmalı. Ama çocuğa arkadaşı değil annesi olduğunu da unutturmamalı. Yoksa otorite sıkıntısı yaşarlar.

4 0
paylaş
1 yorum
+2

O ince çizgiyi ayırmak çok zor. Ne mesafeli olmalı ne de arkadaş gibi olmalı. Ben senin arkadaşın gibiyim bana her şeyini anlat desede her şeyimizi paylaşmayız. Doğruya doğru. Ama anlattığımızda da arkamızda olan bizi koruyan birine ihtiyaç duyarız. Anne olmak zor, çocuk yetiştirmek bir o kadar daha zor. :)

2 0
paylaş
1 yorum
+3

bence ikisinin arasında olmalı ve o çizgiyi kaçırmamalı.

3 0
paylaş
1 yorum

Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.