Daha hissedemedim
Daha doğmadan,ilk hareketleriyle başlıyor aslında annelik duygusu. Sonrasında oğlumu ilk kucağıma alıp, o mis kokusunu kokladığımda, pamuk gibi mini minnacık elleriyle dokunduğundaki duyguyu anlatmam mümkün değil. Allahın size bahşettiği, size sığınan, yalnız size muhtaç bir mucize.Ne diyim, nasıl anlatayım ki.
Allah isteyen,dileyen herkese bu duyguyu yaşamayı nasip etsin...
Kendinizi anne yada baba gibi hissetmek için kendi çocuğunuzun olması gerekiyor. Kendi çocuğunuzu kucağımıza aldığımız zaman bu duyguyu en güzel şekilde hissedebiliriz.
Kendimi anne gibi hissetmem mümkün değil zaten ama oğlumu ilk kez kucağıma aldığım an baba olduğumu hissettim.. Doğrusu pek anlatılır gibi bir duygu değil.. Bir yandan inanılmaz bir mutluluk ve sebebini bilmediğim bir gurur, bir yandan da mide tırmalayan bir panik duygusu.. "Nasıl yaa, biz şimdi ne yapacağız gibi?!" gibi bir endişe sarıyor insanın benliğini.. Sonra geçiyor ama :-)
Çocukluğum yok benim ama anne gibi hissettiğim çok oldu. Şu an bile kendimi annemin annesi gibi hissediyorum. Sanki o benim çocuğummuş gibi oldu. Yaşlanınca böyle oluyor işte. Tersine dünya
olursam sayet soylerim
Kucağıma aldığım an anne oldum gece gündüz onun için uykusuz kaldığımda anladım ki artık anneyim
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.