Yaklaşık 12-15 sene öncesindeydi. O zamanlar çocuk olduğumu anımsıyorum ama rüya hala aklımda.
Rahmetli anneannem ile dedem henüz hayattalardı. Onların köy evinde ziyaret gibi bir amaçla bulunuyorduk. Evde bütün sevdiklerim vardı. En belirgin olanlar çekirdek ailem ve dedemlerdi. Odada hepimiz otururken bir anda hava karardı, ilginç şeyler görmeye başladım. Sonrasında evden kaçıp hemen evin önündeki asfalt yolun karşısına geçtim. Eve doğru baktığımda pencereden içeriyi görebiliyordum. Caddeye bakan duvarı gördüm. Duvarın tam ortasında Yüzüklerin Efendisi'ndeki gözün aynısı. O zamanlar Yüzüklerin Efendisi filmi de piyasada yoktu. Göz sürekli beni izliyor ben kaçmaya çalışıyordum. Sonra rüyada olduğumu fark edip kendi kendime uyandım.
O hissiyat çok korkutucuydu. O evde bir şey mi var diye düşündüm fakat neredeyse bütün çocukluğum o evde geçmişti. Üstelik bir tek bile kötü anım olmadı. Rahmetli anneannem melek gibi biriydi. Yemeğin iyi yanını bize verir, radyolara şiir gönderir, canlı yayınlara katılır bize o canlı yayını dinlememiz için haber verir ve isimlerimizi okuyarak bize şiir okurdu. Dedem desen Atatürk'çü her daim bahçesini seven meyvelerini seven takımını üzerinden eksik etmeyen bir adamdı. O rüyayı hala anlamış değilim. Ama tüm vücudumla hissederek yaşadım.
Kandan oluşan deniz düşün ölen dedemle kayıktaydık
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.