Böyle bir durumda konuşulur ve eğer mutlaka çocuk isteniyorsa tüp bebek veya evlat edinme gibi yollara başvurulabilir. Onun dışında çocuk yapmak istemeyen çiftler de olabilir.
Iki taraf içinde üzücü bir durum yaşamayan bilmez o yüzden bu konu hakkında konuşmak istemiyorum allah her şeyin hayırlısını versin
Ben mi doğurayım.
Çocuk olmadan olmaz diye bir şey yok. Tıbbi destek alırdık baktık yine olmuyor hayatımıza öyle devam ederdik. Çocuk olmuyor diye birbirimizden vazgeçecek değiliz herhalde.
Normal karşılarım çünkü bir erkek doğum yapamaz :D Bu saçma şakadan sonra.. Bir erkek olsam ben çok dert etmezdim böyle bir durumu. Ben eşimle çocuk yapmak için değil bu hayatı paylaşmak ve daha mutlu bir hayat sürebilmek için evlenmiş olurum. Çocuk yapılmak zorunda değil, yüzlerce binlerce kimsesiz çocuk var, evlat edinilebilir.
Canın sağolsun derim. Yeterki o yanımda olsun. Allah Nasib etmedi olmaz. Nasip kısmet meselesi bunlar. O yanımda olsunda başka bir şey istemem.
Üzülürüm tabiki ama ona veya başka birine suç bulmak söz konusu olamaz. Tek sıkıntı bugüne kadar neden bunu bilmediğim olurdu. Yani sonuçta bu konu konuşulmuş ve hayal kurulmuştur diye düşünüyorum. En azından gelecek planlaması yapılmıştır bence ve bu süre boyunca bana bunu söylememesi bana yalan söylemesi olur. Eğer evlendikten sonra kendi de öğreniyorsa ya da evlendikten sonra çıkan başka bi problemden dolayı böyle bir sıkıntı baş gösterdiyse yine hiç bir sıkıntı yok. Bu tarz durumlarda onu üzmek, rencide etmek, kızmak, bağırmak ve sorun çıkarmak yerine sorunu çözmek daha güzel bir evliliğin başlangıcı olur bence. Evlat edinilebilir, tedavi için uğraşılabilir. Olmuyorsa da hiç bir yolu yoksa da o mutlu olsun gerisinin çok da önemi yok.
Çocuğumuz olmuyor diye sevdiğim kişiyi yarı yolda bırakacak değilim herhalde. Zaten benim kadar o da üzülmüştür eminim. Birlikte çözüm yolu aramak varken, tek başıma kalıp kendimi düşünmek çok bencilce olur. Allah'tan ümit kesilmez. Bizim komşumuzun eşine yıllarca kusurlu dediler 10 yıldan sonra 2 çocukları oldu. Pes etmediler, birbirlerini de hiç üzmediler.
Üzülurum ama iste yapacak bisey yoksada atılmaz ki ya sen evinin önündeki ağaç meyve vermiyor diye kesmessin ki orada güzel duruyorsa,kadında öyledir.
Üzülürdüm ama her yolu denerdim heralde.
Çocuk çok da önemli bişey değil çok istiyorsam üzülürüm ama terk etmem.Çünkü eğer Allah çocuk vermiyorsa bi bildiği vardır diye düşünürüm herzaman.
Böyle bir durumla kalırsak eşime kararında saygı duyarım benimle hayatım devam etmekte mecbur değil. İstemezse tutamazsın zaten. Asıl sevgi de burada belli olur. Ama ne yazıkki hayatın gerçekleri etrafımızdan görüyoruz bu tür olayları. Eşler ne kadar sevsede birbirini böyle zor bir durumda erkek hayatına başka biriyle devam etme kararı alabiliyor. Sabır lazım.
Çocuk olmuyor diye sevdiğini bırakır mı insan? Böyle bir şey bana çok yanlış geliyor. Olmuyorsa tıp her geçen gün ilerliyor bir çare aramaya devam edilir. Olmuyorsa da evlat edinmekte bir çözüm olur. Ama asla ve asla sevdiği mi bırakmazdım.
Ortak karar verenilirsek evlat edinme yolu ile cocuk sahibi olurdum. Olmuyorsada onemli degil. Esiim ile mutluysam, baska bir seyin onemi yok.
Eğer ben erkek olsaydım ve eşimin çocuk sahibi olamayacağını bilseydim zaten zor olan bir durumu onun için daha fazla zorlaştırmamak için elimden geleni yapar, ona destek olur ve bu duruma üzülmemesi gerektiğini, çok istersek bir çocuk evlat edinebileceğimizi söylerdim.
Çocuk sahibi olamıyor diye bırakıpta gitmek olmaz. Evlenirkrn ne diyoruz iyi günde kötü günde hastalıkta sağlıkta olmaya evet diyoruz.
Öncelikle karımın sonunda kadar yanında dururdum çünki çok zor bir dönem bunun bir eksik olmadığını söylerdim
Sonra ona bir başkabir çocuğa bir yuva sağlıya biliriz derdim yani dünyanın sonu olmadığını hatırlatırdım
-son-
İlle de kadının doğurganlığına göre sormayalım. Erkek de çocuk sahibi olamayacak sağlık koşullarında olabilir. Şahsen ben çocukları çok severim ve çocuk sahibi olmak önemlidir. Ama eşim çocuk sahibi olmasaydı hastalıkta ve sağlıkta beraber olmaya söz verdiğime göre sonun kadar devam ederdim. Bir de evlatlık çocuk alırdım belki.
Bu bir kaderdir. Allahtan ümit kesilmez. Asla çocuk sahibi olamaz denilen tanıdıklarım var, 35den sonra çocukları oldu. Allah isterse verir.
Ben eğer eşimi gönülden seviyosam onu aslağa terk etmem acısıda bizim acımız tatlısıda
çocuğu olmuyor diye bırakmak o kadar saçma ki zaten. ee tıp günden güne ilerliyor. sperm düşüklüğü varsa tedavi ettirilir, hiç yoksa evlatlık edinmeyi fikir olarak sunardım. eğer o da evlat edinme fikrine sıcak bakarsa neden olmasın yani.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.