Eşim yok ama sevdiğim insanları kıskanıyorum. Aşırı kıskancım ben elimi de kıskanırım sanırım
Kıskanç biri olarak fazlasıyla bazen de bunaltır derecede kıskançlığımı belli edebiliyorum, durumun farkında olması önemli bir detay ki sorun olmuyor.
İnsan ne kadar kıskanmıyorum derse yalan gerçekten seven kıskanır abartmadıgi sürece sıkıntı yok insanın hoşuna bile gider
Yerine göre kıskanırım tabi ki ama bunu abartmam kalkıpta çiçekten böcekten kıskanmam illaki seven sahiplenir , korur ama bu demek değildir ki kıskanılmayacak şeylerden de kıskanılacak . Dozunda olmalı her şey ölçüyü kaçırırsak bu kıskançlık değil takıntı olur karşımızdaki insanı özgür bırakmalıyız.
Aşırı kıskançlık bir ilişkide kişilere ve ilişkiye zarar verip yıpratır. Hatta bazı kişilerde aşırı kıskançlık hastalık derecesindedir. Benim eşime karşı kıskançlığım ise normal boyutlardadır.
Her insan ne kadar kıskanmıyorum desede. Sevdiğini kıskanır gerçekten seviyorsa. Sevmek kıskanmak güzel şeydir değerli olduğunu hatırlatır.
Evli olduğum dönemler, çok gerilerde kaldı.. Eşim de çalışan bir kadındı.. Dolayısıyla her zaman özenli ve bakımlıydı.. Bu benim kıskançlığımı daha da artırırdı.. Kendisine güvenmediğimden değil tabii.. Benden bile güvenilir olduğunda hiç kuşkum yoktu zaten ama sonuçta bu bir duygu ve başkalarının öylesine bakması bile rahatsız ediyor işte!
Eşim olsa evet çok kıskanırdım.Sevgililerimi genelde kıskanıyorum.Bir de bir ömür boyu kıskançlık, eyvah eyvah! Tartışma sebebi çıktı bile..
Eşimi zaman zaman kıskandığım oluyor. Fakat asla mantıksız ve saplantı boyutunda, onun hayatını kısıtlayıcı türde değil.
evli değilim ama şu an kız arkadaşdan pay biçersek sanırım çok kıskanırım evlenince eşimi
Bazen ölçünün kaçtığı ifade ediliyor bazen ise çiftler bundan memnun olabiliyor.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.