Umarım azdır. Çünkü kaç yaşında okursanız olun çok acı veriyor. Bol şans. Bitmek bilmeyen bir çile gibi.
O kadar çok oldu ki ... Bir kız çocuğu olarak abimden arta kalan şeylerle büyüdüm. Onun eskilerini giydim, hep onun üzerine titrendi, o ne isterse o oldu, kısaca abimden arta kalan sevgi ve ilgi ile büyüdüm. 25 yaşındayım ve durum hala aynı. Öncelikli olan her zaman abim. Bir ihtiyacım olduğunda "beni öyle şeylere bulaştırma" diyen bir babam var. Ve aynı baba oğlunun herşeyini karşılıyor. Yalnızca 1 dönem okulumu uzattım kıyametler koptu abim 3 yıl okul uzattı "hayırlısı ile bitirir inşallah" dendi. çok derin bir yaramdır bu konu. Çocukken beni de sevsinler diye defalarda bardak kırıp bir yerlerimi kestim ama bunu ilgi görmek için yaptığımı görmediler sakar dediler. Şimdi kendi ayakları üzerinde duran biriyim, sağlıklı olduğum sürece yapamayacağım hiç birşey yok farkındayım, işim var , yalnız yaşadığım bir evim var ama çocukluk tramvalarımın kesinlikle telafisi yok. Kız doğdum diye "kafasına yastığı bas öldür " bile denmiş benim için. Hani 5-6 yaşlarındaki çocuklara sorarlar ya büyünce ne olacaksın diye , bana sorulduğunda ben hep erkek olacağım derdim. Erkek olunca beni de severler belki diye. Ama biliyorum ki iki bacağının arasında çükü olan abimden daha karakterli biriyim.
Ne kadar doluymuşum konu ile ilgili. Teşekkür ederim böyle bir başlık açtığınız için.
Küçükken oluyordu. Bana hep böyle kekik suları, sarımsaklı yoğurtlar falan yedirdiler, ben de hiç sevmemiştim ne o yediklerimi ne de onları.. Siz çingenesiniz, cadısınız falan diyormuşum.. O zamanlar ne bileyim aslında ne kadar büyük bir iyilik yaptıklarını.. Şimdi kekiğe bayılıyorum, sarımsak da vazgeçilmezimdir.
Saymakla bitmez desem yeridir bence insan sevilmediğini bu kadar ıyi anlayamaz herhalde bazen bu aileden değilim miyim dediğim oluyordur.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.